۳-۱۰-۵ استانداردها

۱-۳-۱۰-۵ ویژگی ها

۱-۱-۳-۱۰-۵ آب مصرفی در بتن باید دارای شرایط زیر باشد:

الف- آبی را که قابل آشامیدن است مزه یا بوی مشخصی ندارد و تمیز و صاف است، میتوان بدون انجام آزمایش، در بتن به کار برد. تنها استثنا آن است که سوابق قبلی، نشان دهنده نامناسب بودن این آب برای بتن باشد، که در این صورت، این آب را نباید در بتن به کار برد.

ب- حداکثر مقدار مجاز مواد زیان آور در آب مصرفی در بتن باید باید مطابق استاندارد ملی ایران شماره ۱۴۷۴۸ باشد.

پ- آب های غیر آشامیدنی را هنگامی میتوان قابل قبول تلقی کرد که نتایج حاصل از یک آزمونه و یا میانگین نتایج حاصل از دو آزمونه متوالی ضوابط مربوط را برآورده سازند.

ت- آب غیر آشامیدنی را تنها میتوان در صورتی مورد استفاده قرار داد که موارد زیر را تامین کند: pH آب مصرفی در بتنی نباید کمتر از ۵ یا بیشتر از ۸.۵ باشد. مقاومت ۷ و ۲۸ روزه آزمونه های ملات ساخته شده با آب غیر آشامیدنی حداقل معادل ۹۰ درصد مقاومت نظیر آزمونه های مشابه ساخته شده با آب مقطر باشد. زمان گیرش اولیه خمیر سیمان ساخته شده با آب مقطر تفاوت نداشته باشد.

نتیجه انبساط حجم به دست آمده از آزمایش سلامت سیمان، در آزمونه ساخته شده با آب غیرآشامیدنی از نتیجه به دست آمده از آزمونه نظیر ساخته شده با آب آشامیدنی بیشتر نباشد.

میزان چربی معدنی آب مصرفی در یک حجم معین از از ۲.۵ درصد وزن سیمان مصرفی در همان حجم از بتن بیشتر نباش. سایر آب ها را چنانچه با مشخصات ارائه شده در استاندارد ملی ایران شماره ۱۴۷۴۸ با عنوان آب اختلاط بتن مطابقت داشته باشد، میتوان استفاده کرد.